Historia do Camiño de Invierno
Debemos de situarnos en plena Idade Media cando o furor dos peregrinos aproximábase a Galicia vían na localidade de Ponferrada a última parada antes de chegar a Santiago nunha localidade de gran tamaño. Todo rodeado de neve na época invernal, que pouco ou nada animaba aos peregrinos a seguir e máis tendo en conta que a etapa seguinte supoñía cruzar “O Cebreiro“. E non falamos de percorrer este fermoso paraje como é agora, sinalizado e con posibilidade de albergues e paradas cada certa distancia.
Os peregrinos tiñan unha necesidade de atopar outra ruta que, partindo de Ponferrada, permitise penetrarse en Galicia sen ter que afrontar grandes perigos. E é así como unha vía romana secundaria converteuse no que agora denominamos como Camiño de Inverno.
O Camiño de Invierno ao seu paso por Valdeorras
Desde que se abandona a comunidade de Castilla e Léon pola comarca do Bierzo, a entrada en Galicia e ata que se chega á denominada como cuarta etapa do percorrido (A Rúa – Quiroga), transcorre ao longo da comarca de Valdeorras.
Xusto ao entrar en Valdeorras, en Quereño, o caminante pode escoller entre dúas variantes. Nunha delas ira por Sobradelo, admirando a ponte anteriormente descrito. Na outra, por Biobra e Rubiá, o peregrino percorrerá a Serra dá Enciña dá Lastra. E é que o Camiño de Inverno pode percorrerse varias veces e seguir camiños e paisaxes diferentes. En Rubiá ademais, unha da probas da existencia deste camiño como vía de peregrinación, a igrexa da Virxe do Camiño.
Ambas variantes deixan ao visitante en O Barco de Valdeorras, a donde accederá seguindo o Sil polo Malecón, eixe vertebrador da vila.